Mending My Destiny - Naprawienie mojego przeznaczenia

Człowiek czasami gubi własne przeznaczenie i niekiedy trzeba umieć powrócić na dawne tory,
aby szczęśliwie dojechać do wyznaczonej stacji.

Czy warto wierzyć w przeznaczenie?

Moim zdaniem każdy człowiek jest kowalem własnego losu,

a jak sobie pościelisz tak właśnie się wyśpisz.

Oczywiście nie zawsze na wszystko w naszym życiu będziemy mieć wpływ,

ale możemy dążyć do naprawy naszych błędów.

Nazywam się Maja i obecnie pracuję jako nauczycielka w szkole podstawowej.

Obecnie uczę historii. Pamiętam, że od dziecka kochałam zwierzęta, lecz poprzez nacisk rodziców

wybrałam zawód nauczyciela. Czy teraz żałuję tej decyzji? Absolutnie nie, gdyż praca z uczniami

przynosi mi wiele satysfakcji. Niemniej jednak przyszedł taki okres w moim życiu, 

że faktycznie zaczęłam się poważnie zastanawiać nad zmianą branży.

- A może rozpoczęłabyś znowu naukę i zostałabyś weterynarzem? - zapytała Monika,

moja przyjaciółka.

- Ten kierunek odpada. Jestem już na to zwyczajnie za stara - westchnęłam.

- Jak zwykle przesadzasz. Pamiętaj, że na spełnienie marzeń nigdy nie jest za późno,

a za kilka lat bardziej będziesz żałowała tego czego nie zrobiłaś niż tego co zrobiłaś - uśmiechnęła sie.

To spróbujesz? - zapytała.

- Okej. Spróbuję, ale będziesz musiała pomagać mi w nauce - oznajmiłam.

- W wolnych chwilach na pewno pomogę ogarnąć Tobie notatki, bo bazgrzesz jak kura pazurem 

- wzruszyła ramionami Monika.

Niestety, ale jak to w życiu bywa obiecanki cacanki, a głupiemu radość.

Monika miała tyle własnych obowiązków na głowie, że w całym tym zabieganiu

nie znalazła dla mnie czasu i zostałam z tym wszystkim sama.

Nie mam jej tego za złe, ponieważ tak naprawdę wiedziałam na co się piszę.

Nauka, która trwała kilka lat była dosyć ciężka i wymagająca, lecz na szczęście udało mi się

zdobyć drugi wymarzony zawód. Ostatecznie pożegnałam się ze szkołą 

i otworzyłam własny gabinet weterynaryjny.

Szybko zdobyłam sympatię klientów, a także ich czworonożnych towarzyszy.

- Muszę Pani powiedzieć, że dawno nie byliśmy z Oskarem u tak dobrego weterynarza.

Na pewno polecę Pani gabinet moim sąsiadkom - powiedziała starsza kobieta.

- Będzie mi bardzo miło i proszę pamiętać o kolejnej wizycie, bo trzeba zrobić szczepienie na wściekliznę 

- odpowiedziałam.

- Na pewno się tutaj pojawimy - chwyciła za klamkę i wyszła.

Jak sami widzicie na naprawienie własnego przeznaczenia nigdy nie jest za późno,

a wiek to tylko liczba.

Jeżeli macie taką możliwość to spełniajcie własne marzenia.

Trzymam za Was mocno kciuki i mam wielką nadzieję, że uda się Wam tak samo jak mi

zrealizować postawione sobie cele.

**********************************************************************

Koniecznie dajcie znać w komentarzu jak oceniacie to opowiadanie ;)

Tymczasem życzę każdemu miłego dnia!