Spełnione Marzenie - opowiadanie

Ludzie tuż przed Bożym Narodzeniem jak co roku wpadają w wir zakupowego szaleństwa 

i starają się sprawić najbliższym osobą prezent pod choinkę, który wywoła na ich twarzach 

uśmiech od ucha do ucha. Zacznijmy może od początku.

Kalina bardzo marzyła o czworonożnym przyjacielu, jednakże jej rodzice zbytnio nie tolerowali zwierząt 

w domu. Byli bardzo zapracowani, a także zdawali sobie sprawę z tego, 

że posiadanie psa to dodatkowy obowiązek, któremu nie sprosta dziesięcioletnia dziewczynka. 

Mimo wszystko Kalina nie odpuszczała, a rodzice dla świętego spokoju postanowili 

podarować jej wymarzony prezent.

- Tato to kupicie mi tego psa? - dopytywała Kalina.

- Jeżeli powiesisz bombki na choince i posprzątasz swój pokój to razem z mamą się nad tym zastanowimy - ojciec nie chciał, aby córka wiedziała, że psiak został już dla niej zarezerwowany. 

Dziewczynka wykonała polecenia taty i miała wielką nadzieję, że rodzice zobaczą jak bardzo się stara.

Następnego dnia nadszedł dzień Wigilii. Kalina razem z mamą od samego rana piekły 

kruche ciasteczka to była ich coroczna tradycja. 

W tym samym czasie tata dziewczynki pojechał po odbiór szczeniaka.

Kalina nawet nie zauważyła kiedy wyszedł z domu, bo była tak zafascynowana kulinarnymi wypiekami. Przed domem czekała na niego starsza kobieta z pieskiem w kartonie.

- Dzień dobry. Cieszę się że tak szybko Pan przyjechał, bo ten maluch by zamarznął - popatrzyła na wiercącego się psiaka.

- Dzień dobry. Już go zabieram tylko proszę powiedzieć czy będzie duży jak podrośnie? - zapytał.

- Skądże co najwyżej będzie do kolan, bo jego mama nie jest zbyt wielka - zapewniła go kobieta.

- Świetnie w takim razie dziękuję i życzę Wesołych Świąt - nie chciał wdawać się 

w jakąkolwiek dyskusję z tą staruszką.

- Nawzajem. Cieszę się, że ten mały trafia w takie dobre ręce - dodała na koniec, 

ale na to nic już nie odpowiedział tylko popatrzył na psa, a sobie w myślach pomyślał to jeszcze się okaże. Wjechał samochodem na własną posesję i zaparkował w garażu. 

Tam zostawił do późnego wieczora rozentuzjazmowanego szczeniaka.

- Tylko niczego tutaj nie zniszcz - popatrzył na niego ostrzegawczo.

Zamknął drzwi na klucz. W tym samym czasie podbiegła Kalina.

- Tato, tato gdzie byłeś? - zapytała.

- Pojechałem do wujka po drewno do kominka. Mogłaś jechać ze mną - uśmiechnął się.

- Przecież wiesz, że piekłam Twoje ulubione ciastka - oburzyła się.

- Wiem, wiem. Chodźmy ich spróbować - pogładził ręką po brzuchu na znak, 

że nie może się doczekać, aż skosztuje tych pyszności.

Nadszedł długo wyczekiwany wieczór.

Wszyscy zasiedli do stołu i zjedli przygotowane potrawy. Następnie trzeba było otworzyć prezenty. 

Kalina posmutniała, bo w paczce znalazła tylko grę planszową.

- Kolejna gra? - westchnęła. Przecież mówiłam, że chcę psa - popatrzyła na rodziców ze skwaszoną miną.

- Może za rok go kupimy, ale będziesz musiała wychodzić z nim na spacery, sprzątać jego kupy 

i dawać mu jeść - wyliczała wszystkie obowiązki mama.

- To mogłabym robić już teraz, a tak to znowu muszę czekać kolejny rok.

- Przynieś mi z samochodu telefon, bo zostawiłem go w schowku, 

a potem pogramy w grę - zwrócił się z prośbą do córki tata.

- Okej. To zaraz wracam - oznajmiła Kalina.

Jakie było jej zdziwienie, gdy zobaczyła małego psa. Po prostu skakała z radości.

- To jak będzie miał na imię? - zapytała mama.

- Nazwę go Beller. Ładnie prawda? - pogłaskała psiaka.

- Może być, ale pamiętaj co obiecałaś,

bo inaczej pies wróci tam skąd przybył - stanowczo zakomunikował tata.

- Słowa dotrzymam, obiecuję - wprost nie mogła oderwać oczu od nowego zwierzaczka.

Minęło siedem miesięcy i rzeczywistość nie była już taka bajkowa. Beller okazał się być dużym psem, 

a wszystkie obowiązki spadły na rodziców. Dodatkowo Kalina coraz mniej się nim interesowała. 

Po szkole wolała spędzać czas z koleżankami. Przyszły wakacje i pojawił się problem, 

ponieważ chcieli wyjechać na wakacje, ale nie mieli z kim zostawić Bellera.

- Nie mamy innego wyjścia, musimy się go pozbyć! Mamy coraz więcej wydatków, 

a ten pies nie jest nam już do niczego potrzebny! 

Sama widzisz, że Kalina nie zajmuje się nim, a my przecież i tak planujemy w tym roku 

przeprowadzkę do bloku. Tam nie będziemy mogli go ze sobą zabrać - podał konkretny argument tata.

- Trochę go szkoda. Może ciotka Amanda chciałaby go do siebie przygarnąć? 

Mają duży ogród, więc tam byłoby mu dobrze - zasugerowała mama.

- Też o niej pomyślałem, więc w pierwszej kolejności do niej zadzwoniłem. 

Kategorycznie powiedziała, że nie chce żadnego psa. Zaraz go wezmę i wywiozę do lasu. 

Na pewno ktoś się nim prędzej czy później zaopiekuje - nawet nie wiedział jak bardzo się myli wypowiadając te słowa, ale jak pomyślał tak też zrobił. 

Beller chętnie wskoczył do samochodu i nawet nie przypuszczał, 

że jego świat za chwilę całkowicie się zmieni i straci rodzinę, którą tak bardzo pokochał. 

Zostawili mu na obroży tylko plakietkę z wyrytym imieniem.

Samochód zatrzymał się w środku lasu. Nie było tam ani jednej żywej duszy. 

Beller poleciał za rzuconym patykiem, a wtedy auto z impetem ruszyło zostawiając psa za sobą.

Psiak początkowo szedł za zapachem spalin, jednakże z każdym jego krokiem trop zaczynał się urywać. Pies błąkał się przez kilka miesięcy i był zdany tylko na siebie, a wizja ojca się nie sprawdziła, 

ponieważ żaden człowiek nie zainteresował się czworonożnym przybłędą. 

Większość ludzi omijała go z daleka, gdyż był duży, a jego sierść nie wyglądała najlepiej przez liczne tarzania się w błocie. Nieliczni rzucali mu jakieś jedzenie, aż stała się tragedia. 

W listopadowe popołudnie Bellera potrącił pędzący samochód, który nawet się nie zatrzymał, 

aby udzielić zwierzęciu pomocy. Pies leżał w rowie do momentu, aż dostrzegła go przejeżdżająca szosą kobieta. Zatrzymała się na poboczu, wzięła ze sobą koc i pobiegła w kierunku psa. 

Na szczęście był przytomny, ale się nie ruszał. Na tej drodze nie jeździły zbyt często samochody, 

a potrzebny był drugi człowiek do pomocy. 

W pewnym momencie dostrzegła jadącego na rowerze mężczyznę 

i dała mu znak, aby się zatrzymał. Nie był zbyt chętny do współpracy, jednakże zaznaczyła, 

że jeśli odmówi udzielenia ratunku temu zwierzakowi to będzie miał większe problemy tym razem 

z policją. Mężczyzna jak to usłyszał bez zastanowienia pomógł nieznajomej zanieść psa do jej auta.

- Biedaku trzymaj się - powiedziała czule do przerażonego psiaka. 

Od razu zawiozła go do najbliższego weterynarza. Okazało się, że Beller doznał urazu kręgosłupa 

i jego rehabilitacja będzie sporo kosztowała. Cena wynosiła aż dziesięć tysięcy. 

Natalia pracowała jako influencerka. Na jej profilach społecznościowych obserwowało ją trzy miliony osób. Dziewczyna opisała dokładnie całą sytuację i założyła w internecie zbiórkę na jego leczenie. 

W dwie godziny cała kwota została uzbierana. Sam lekarz weterynarii nie mógł wyjść z podziwu.

- Ten pies miał naprawdę farta, że trafił akurat na Panią. Niewielu już zostało takich ludzi na tym świecie. Zapewne większość machnęła by na niego ręką, bo przecież to zwykły pies - westchnął.

- Niestety, ale nie będę mogła go wziąć do siebie. 

Za tydzień wylatuje do Mediolanu. Mam roczny kontrakt z różnymi markami i sam Pan rozumie... 

- popatrzyła ze smutkiem na obolałego psa.

- Pani i tak dla niego już wiele zrobiła. Na pewno to zapamięta. 

Teraz czeka go operacja, a potem ciężka rekonwalescencja o ile zabieg pójdzie pomyślnie. 

Jeżeli uda mu się wyzdrowieć to skontaktujemy się ze schroniskiem 

i przygarną go do siebie - poinformował weterynarz.

Tak też się stało. Rehabilitacja przyniosła efekt, jednakże nie odzyskał już pełnej sprawności. 

Minęło dziesięć lat i Beller cały swój czas spędził w schronisku 

razem z wolontariuszami, którzy obdarzyli go miłością. 

Na samym początku były osoby zainteresowane jego adopcją, lecz nie spełniały wymogów, 

a potem jakby wszyscy o nim zapomnieli. 

Osoby przychodzące do schroniska nawet nie zwracały na Bellera uwagi, 

ponieważ był stary i niepełnosprawny. W oczach Bellera mimo wszystko można było zobaczyć 

jakąś iskierkę i nadzieję jakby na kogoś czekał. Zbliżało się Boże Narodzenie. 

Do Bellera ponownie uśmiechnęło się szczęście. 

Został adoptowany przez Natalię, która nie mogła o nim zapomnieć. 

Po tylu latach od wypadku udało jej się psa odnaleźć chociaż zdawała sobie sprawę, 

że może on biegać już za tęczowym mostem. 

Tym samym spełniła jego marzenie, aby już zawsze byli razem aż do końca jego psich dni.

I chociaż cała ta historia miała pomyślny koniec to warto sobie uświadomić,

że zwierzęta nie są dobrym pomysłem jako prezent na święta.